Voor de maart-editie van ons 3-maandelijks tijdschrift Terra Incognito schreef Robin, die momenteel in Colombia verblijft, een artikel over zijn ervaring. Robin doet het combinatieprogramma in Colombia als gap year student. Zijn verhaal vertelt over cultuurverschillen en de reflectie op zijn uitwisseling na zes maanden.
“Op het moment dat ik dit schrijf zit ik net iets meer dan zes maanden in Colombia. Het is zo raar om in te zien dat ik al goed over de helft van mijn uitwisseling zit en binnen een dikke drie maanden weer moet terugkomen.
Omdat ik voor een gap-year met een gemixt programma heb gekozen, ben ik ondertussen afgestudeerd in het laatste jaar van mijn school, en ben ik in de tweede helft van mijn jaar bezig met een vrijwilligersproject. Ik geef lessen Engels aan het eerste tot het vijfde studiejaar van de school, wat echt een ongelooflijk prachtige ervaring is tot nu toe. De kindjes vinden mij geweldig; ik heb al een hele collectie aan tekeningen en kaartjes verzameld, en ze komen me ook elke ochtend spontaan knuffels geven als ik de klas binnen kom.
Daarnaast is er natuurlijk ook nog veel tijd om te reizen. In december ben ik naar het Amazonewoud geweest, en binnen een dikke twee weken lig ik op het strand van de Caraïbische kust. De vrijwilligers van AFS organiseren hier veel verschillende tripjes, maar ik heb ook al veel kansen genomen om op stap te gaan met vrienden of familie.
De feestdagen waren natuurlijk een heel interessante periode. Veel last van heimwee heb ik niet gehad, maar het was zeker raar om te zien hoe zulke tradities er in een ander land aan toe gaan. Om te beginnen is het hier in december zomer, met elke dag minstens 20 graden zon waardoor ik nooit echt in de kerstsfeer kon komen. Met Kerstmis werden er spelletjes gespeeld met de familie, en het voelde als een veel minder formele bedoeling dan wat ik in België gewoon ben. Ik ben het ondertussen ook gewend om met Nieuwjaar in België uit te gaan met vrienden, maar dat wordt hier helemaal niet geaccepteerd; alles gebeurt in familieverband.
Daarmee heb ik dus weer een hele hoop cultuurverschillen opgemerkt. Het werd me in die periode nog sterker duidelijk hoeveel belang de familie heeft, en dat dit zeker geen individualistisch land zoals België is. Voor iemand met een beperkte sociale batterij zoals ik kan dat soms zeer vermoeiend zijn, maar ik kan zeker zeggen dat ik me op zes maanden tijd goed heb kunnen aanpassen. Het frustreert me ook steeds minder hoe chaotisch en slecht georganiseerd bijna iedereen is. Je moet er gewoon vanuit gaan dat geen enkel plan echt vastligt en dat niemand stipt op tijd zal arriveren. Het aanpassen was een lang proces, en ik vrees dat het vanaf nu vooral moeilijk gaat zijn om me opnieuw aan te passen als ik terug in België ben.
Iets dat ik zeker mee ga nemen naar in juni is de cultuur rond groeten. Het is hier zo genormaliseerd om iedereen op straat te groeten, en ik vrees dat ik in België een paar rare blikken ga krijgen als ik de in de eerste weken terug tegen iedereen die ik tegenkom goedemorgen zeg.
De taal heb ik trouwens volledig onder de knie. Zeker nu ik op school werk en elke dag met de kindjes in het Spaans moet praten, heb ik geleerd om bijna alles perfect te begrijpen. Ik kan met iedereen communiceren en me in allerlei verschillende soorten gesprekken mengen. Het voelt geweldig dat ik me na zoveel tijd eindelijk normaal kan uitdrukken. Contextueel is er hier en daar nog wel eens een miscommunicatie, maar in het algemeen ben ik zeer tevreden met mijn Spaans op dit moment, zeker omdat dat een van de grootste doelen van mijn uitwisseling was.
De tijd gaat veel te snel. In de drie maanden die mij nog resten, ben ik van plan om veel te reizen en hopelijk nog veel mooie momenten te beleven met mijn familie en op mijn school. Ik ben elke dag dankbaar dat ik zo goed ben terechtgekomen en zeker nog niet klaar om het in juni allemaal achter te laten. Colombia está en mi corazón.”
Wil jij net als Robin een ervaring in Colombia? Ontdek hier het combinatieprogramma!